Het Kompas - Maurice de Hond: ‘Nooit gedacht aan consequenties voor mezelf’

De titel van zijn boek was het motto van zijn ouders. Zijn vader overleefde eerst Auschwitz en daarna de dodenmarsen. Zijn moeder overleefde blok 10 van het vernietigingskamp. Daar werden eugenetische experimenten op Jodinnen uitgevoerd om ze onvruchtbaar te maken. Doordat een Joodse dokter haar baarmoeder dichtnaaide, had het gif dat haar werd ingespoten niet het beoogde effect. Van de tweehonderd vrouwen die dit blok overleefden, was ze één van de weinigen die nog een kind verwekte. Dat was Maurice.

Doorbraak als peiler

Al in 1965 leerde De Hond programmeren op reusachtige computers. Vanaf 1976 kreeg hij naamsbekendheid met een efficiëntere manier van peilen die hij in de Verenigde Staten was tegengekomen. Een deel van de schommelingen ontstonden door de manier van peilen destijds en had niets met een verandering in het publiek te maken. “Ik heb een manier gevonden om die schommelingen veel betekenisvoller te maken,” zegt De Hond. Dan betekende drie zetels omhoog écht wat.

In 1998 voorzag hij dat bij de verkiezingen van 2002 wel eens een grote nieuwe partij veel stemmen zou kunnen halen. Dit gebeurde uiteindelijk ook met de partij van Pim Fortuyn (LPF). Zijn analyse was gebaseerd op de afkalvende steun voor de grote middenpartijen. Fortuyn maakte dit weliswaar zichtbaar, maar was er niet de oorzaak van, merkt De Hond op. “Het parlementaire stelsel is totaal achterhaald. Het past niet meer bij de samenleving van vandaag. Maar net zoals in het bedrijfsleven: de instituties proberen zo lang mogelijk hun positie te handhaven.”

Kritisch op medische wetenschap

Door medische fouten kreeg een zoon van De Hond in 2002 een dwarslaesie. Het maakte hem meer kritisch op de medische wetenschap. “Ik heb groot respect voor artsen en hun inzet. Ze gaan door het vuur voor een patiënt. Maar wat ze ook doen: het is mijn lichaam. En ik moet leven met wat zij doen,” zegt De Hond.

Zijn houding richting de medische wetenschap veranderde. “Bij elk besluit dat ze nemen dat relevant is voor mij of mijn gezin, wil ik weten waarom ze het doen en wat de alternatieven zijn,” zegt hij. “In de meeste gevallen doe ik dan wat de artsen willen, maar ik laat niet meer standaard de dingen over mij heen komen.”

Vaccinaties

Toen in 2009 de Mexicaanse griep kwam, had De Hond net een dochtertje gekregen. “Ze was net zes maanden en toen zeiden ze in Nederland: vanaf zes maanden tot vier jaar en boven de zestig vaccineren. Twee keer zelfs.”

In Australië en Nieuw-Zeeland heerste de Mexicaanse griep destijds al. Door zich te informeren, ontdekte hij dat de Mexicaanse griep niet zo erg was als werd voorgedaan. “Dat is een voorbeeld van hoe ik kritischer ben geworden op wat gezegd wordt,” aldus De Hond.

Censuur

Tijdens de coronacrisis ontdekte hij bovendien dat debat niet meer zo makkelijk was als voorheen, toen hij met een alternatieve theorie kwam over de verspreiding van het virus. “Als ik in het verleden iets ontdekte, gaf ik het door aan de media en dan ontstond er debat en discussie.”

“Alles wat ik zeg, baseer ik op grondig onderzoek en dat maak ik transparant,” zegt De Hond. “Er kan dan discussie ontstaan en misschien zijn mijn conclusies verkeerd. Maar nu werd er helemaal niet op ingegaan. Media zeiden voor het eerst dat ze ‘met experts hadden gesproken en dat het onzin is’ wat ik zei.”

Later kwam De Hond met veel mensen in aanraking die ‘beseften dat het dominante verhaal niet klopt, of dat er meer kanten aan zitten’. Tegengeluiden worden nog steeds genegeerd, ondanks dat het langzaam begint door te sijpelen. “Mensen hebben ook boter op hun hoofd,” zegt De Hond.

Bekijk deze inspirerende aflevering van Het Kompas voor een inkijkje in het leven en de mens achter de dwarsdenker.