Oud NOS-directeur Bauke Geersing grillt NPO, media en kabinet

Geersing schreef onlangs de zoveelste brandbrief aan NOS-hoofdredacteur Giselle van Cann, waarin hij haar oproept om de eenzijdige berichtgeving van het NOS Journaal zo snel mogelijk te stoppen. Op onderwerpen als klimaat, stikstof, immigratie en het slavernijverleden belicht het NOS Journaal vaak maar één perspectief.

“Stelselmatig brengt het NOS Journaal slechts het verhaal van de klimaatalarmisten. Het bieden van een podium aan Extinction Rebellion past geheel in die eenzijdige aanpak,” schreef Geersing in zijn brief. Ondertussen wil de NPO voor de derde keer een boete opleggen aan de omroep Ongehoord Nederland, wegens het schenden van de journalistieke code. “Geldt de journalistieke code van de NPO dan niet voor het NOS Journaal?” vroeg Geersing zich af.

De NOS houdt zich niet aan de eigen grondbeginselen, constateert hij. “Het NOS Journaal heeft een prachtig geformuleerde missie voor zichzelf opgesteld, maar voldoet daar niet aan,” vertelt hij aan tafel bij Pasquino. “Het behoort kritisch te zijn, meerdere invalshoeken te belichten en vooral de machthebbers kritisch te volgen. Maar men schurkt aan tegen de macht. In het stikstofdossier bijvoorbeeld houdt men de lijn aan van het kabinet.” In het klimaatdebat slaat de NPO vol op de alarmistische trom en weert men kritische geluiden, zoals dat van wetenschapsjournalist en Clintel-directeur Marcel Crok.

Naast stikstof en klimaat reflecteren de twee dwarsdenkers op de manier waarop de media berichten over corona, de Oekraïne-oorlog en het onderzoek naar de dekolonisatie van Indonesië. Maar vooral vragen zij zich af hoe het zo ver heeft kunnen komen. Geloven journalisten en politici zelf in de leugens die zij verspreiden? Of zijn zij zich bewust van wat ze doen? En hoe spelen angst en zelfcensuur een rol?

Bekijk dit meeslepende gesprek voor een treffende kijk op het Nederlandse medialandschap van iemand die deze wereld als geen ander kent.

In dit interview refereerde Bauke Gersing aan het boek De Stikstoffuik van Arnout Jaspers en het boek Apocalypse Never van Michael Shellenberger.