New York Times draait: ‘Mondmaskers werken niet, sceptici hadden gelijk’

Hoewel mondmaskers in Nederland al lange tijd uit het straatbeeld zijn verdwenen, zijn er nog veel landen waar ze al dan niet verplicht gedragen worden. Zo wordt in Duitsland de maskerplicht pas op 1 maart opgeheven. Tot die tijd zijn mondmaskers in veel deelstaten nog verplicht in het openbaar vervoer en in openbare ruimtes. Van gezondheidsminister Karl Lauterbach moeten mondkapjes vanaf maart enkel nog verplicht gedragen worden in verzorgingshuizen.

Ook in de Verenigde Staten zijn maskers nog altijd eerder norm dan uitzondering. Vooral in Democratische staten zet een meerderheid van de mensen nog altijd braaf overal een masker op. Dat geldt zelfs voor schoolkinderen. Directeur Rochelle Walensky van de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) liet onlangs weten dat het advies om kinderen op scholen mondmaskers te laten dragen, ‘niet zal wijzigen’.

New York Times

Afgelopen dinsdag publiceerde de New York Times een prominent artikel met de titel ‘The mask mandates did nothing. Will any lessons be learned? – De maskerplichten deden niets, zullen er lessen worden geleerd? In het stuk velt topcolumnist Bret Stephens van de Times een ongenadig hard oordeel over de maskerplichten, de CDC en de ‘experts’ die jarenlang aandrongen op de noodzaak van maskers en maskermandaten.

Stephens haalt in het artikel de onlangs gepubliceerde conclusies van de Cochrane-studie aan. “Op basis van 78 gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken, met in totaal 610.872 deelnemers in meerdere landen, wordt ondubbelzinnig geconcludeerd dat er geen enkel bewijs is dat het dragen van mondmaskers enig nut heeft bij het voorkomen van verspreiding van het coronavirus.” Cochrane wordt in wetenschappelijke kringen beschouwd als de gouden standaard voor het beoordelingen van data uit de gezondheidszorg.

Maskermandaten waren flop

“Als het gaat om de voordelen van maskers voor de bevolking, is het oordeel geveld,” zegt Stephens. “Maskermandaten waren een flop. De sceptici die woedend werden bespot als gekken en soms gecensureerd als ‘desinformanten’ omdat ze tegen de mandaten waren, hadden gelijk. De reguliere deskundigen en deskundigen die de mandaten steunden hadden het mis. In een betere wereld zou het de laatste groep betamen hun fout te erkennen, samen met de aanzienlijke fysieke, psychologische, pedagogische en politieke kosten.”

Volgens Stephens treft ook gezondheidsinstituut CDC enorme blaam. Rochelle Walensky, directeur van de CDC, trok deze maand in een getuigenis voor het congres in twijfel dat de Cochrane-analyse zich baseert op een klein aantal COVID-specifieke gerandomiseerde gecontroleerde studies en hield vol dat de richtlijnen van haar agentschap over het dragen van maskers in scholen niet zouden veranderen. “Als ze zich ooit afvraagt waarom het respect voor de CDC blijft dalen, kan ze naar zichzelf kijken, en ontslag nemen, en het aan iemand anders overlaten om haar agentschap te reorganiseren,” zei Stephens. “Maar ook dat zal waarschijnlijk niet gebeuren: We leven niet meer in een cultuur waarin aftreden wordt gezien als de eervolle weg voor ambtenaren die falen in hun werk.”

Lange weg te gaan

Volgens Michael P. Senger, auteur bij het Brownstone Institute, is de draai van de New York Times ‘een veelbelovende stap in de goede richting’. “Maar NYT en andere supporters van lockdowns hebben nog een lange weg te gaan als ze ooit volledig willen boeten voor wat ze tijdens COVID hebben gesteund,” zegt hij.

Desondanks vindt Senger het bemoedigend dat Stephens het optreden van de CDC tijdens COVID als oorzaak noemt van een groeiend wantrouwen jegens de wetenschap en openbare instellingen in het algemeen, en subtiel uithaalt naar degenen die naar China keken als een legitiem model voor een reactie op een (vermeende) volksgezondscrisis. "In het licht van dit alles komen we het dichtst in de buurt van een regelrechte mea culpa die we in de New York Times hebben gezien sinds het begin van COVID. Het artikel van Stephens is een veelbelovende stap in de goede richting. Toch waren de lockdowns en mandaten die New York Times ondersteunde sinds het begin van COVID een beleidsramp van ongekende omvang."

Senger: "Wereldwijd hebben lockdowns en mandaten geleid tot miljoenen doden, honderden miljoenen de armoede ingejaagd, de geestelijke gezondheid van miljarden verwoest en biljoenen dollars aan rijkdom overgedragen van 's werelds armsten naar de rijksten, en dat alles voor niets." In zijn twitterdraadje hieronder heeft hij een lijst opgesteld met acties waaraan de New York Times en andere media moeten voldoen, willen ze hun acties tijdens COVID ooit goedmaken.