‘Wraak lost niets op in zoektocht naar coronaschuldigen’

Hoogleraar medische ethiek Buyx werd in mei 2020 verkozen tot voorzitter van de Raad van Ethiek, en ondersteunde in die functie veel van de omstreden maatregelen die de Duitse regering nam in de strijd tegen het coronavirus, van het sluiten van verzorgingshuizen en scholen tot het discriminerende 2G-beleid waarmee ongevaccineerden in Duitsland werden buitengesloten van het dagelijks leven.

In een interview met Zeit online probeert zij nu haar straatje schoon te vegen, echter zónder oprecht excuses te maken. “Persoonlijk heb ik er geen moeite mee om excuses te vragen voor het feit dat we ons bij de Raad voor de Ethiek niet genoeg op de jongeren hebben gericht,” aldus Buyx, die tegelijkertijd ‘een onverzadigbare behoefte' constateert 'om naar schuldigen te zoeken'. "Dat lijkt soms meer over wraak te gaan, over boetedoening. Een zoektocht naar schuldigen gedreven door wraak en woede is gevaarlijk eenvoudig, dus het is géén oplossing, het helpt helemaal niet," meent Buyx.

Meer gepolariseerd

"Onze samenleving heeft voortdurend gedebatteerd over het beste evenwicht tussen vrijheid en gezondheid. Tweeënhalf jaar lang. Dit heeft het publieke debat beïnvloed. Het is aantoonbaar ruwer geworden, prikkelbaarder en meer gepolariseerd," concludeerde Buyx, daarmee indirect een verwijt makend aan de slachtoffers van het desastreuze beleid, die de ‘daders’ steeds meer het vuur aan de schenen leggen.

Men moet vragen stellen, analyseren en bekritiseren, zei de hoogleraar medische ethiek, maar eerlijk blijven. "Het is gewoon een bevestiging van een verhaal dat het hele coronabeleid problematisch was. En dat is niet waar." Tegelijkertijd, zei ze, begrijpt ze de meeste kritiek ‘omdat het echt moeilijke beslissingen waren’.

Echte mensenrechtenschendingen

Op de vraag of er genoeg is gedaan voor degenen die het meest onder de ‘pandemie’ hebben geleden, zei Buyx: "Er waren tekortkomingen. Daar zijn we ook heel duidelijk over geweest. Een voorbeeld was de isolatie van hoogbejaarden in verpleeghuizen tijdens de eerste lockdowns. Sommige daarvan waren echte mensenrechtenschendingen – maar dat waren er niet veel in deze pandemie."

Een ander voorbeeld waren volgens de voorzitter van de Raad voor Ethiek kinderen, adolescenten en jonge volwassenen. Die kregen ‘onvoldoende aandacht’ maar hadden ‘waanzinnig te lijden onder de maatregelen en door de crisiservaring als zodanig’.