Hunter Biden-laptop: hoe media en big tech Joe Biden aan de macht hielpen

De inhoud van de laptop werd een paar weken voor de de presidentsverkiezingen van 2020 openbaar gemaakt en staat vol met belastende informatie over zowel vader als zoon Biden. Door nu de authenticiteit van de laptop te erkennen, geeft de New York Times indirect toe dat de krant zélf anderhalf jaar lang desinformatie heeft verspreid, door steeds te beweren dat de Russen erachter zaten.

De erkenning van de New York Times staat diep verborgen in een artikel dat gaat over een lopend FBI-onderzoek naar de zakelijke activiteiten en belastingzaken van Hunter Biden. De krant schrijft over ‘bestanden die afkomstig lijken te zijn van een laptop die door meneer Biden is achtergelaten in een reparatiewinkel in Delaware.’

Rechts-conservatief Amerika weet al geruime tijd dat de informatie op de laptop van Hunter Biden authentiek is. Voor de links-progressief georiënteerde Amerikanen zal deze erkenning van de New York Times moeilijk te verkroppen zijn, hoewel het maar de vraag is in hoeverre het mensen de ogen opent over de twijfelachtige staat van het medialandschap.

De laptop

In april 2019 werd bij een reparatiewinkel in Delaware een laptop afgeleverd, maar nooit opgehaald. De winkeleigenaar vermoedde dat de laptop aan de familie Biden toebehoorde en schakelde de FBI in. Maar voordat de laptop in beslag werd genomen, maakte hij een kopie van de harde schijf. Via Rudolph Giuliani, destijds advocaat van president Donald Trump, kwam deze vervolgens terecht bij de New York Post, concurrent van de Times.

Corrupte Bidens, drugs en prostituees

Op basis van een op de laptop aangetroffen e-mailarchief, publiceerde de New York Post op 14 en 15 oktober 2020 een aantal artikelen die aantoonden dat Hunter Biden het korte lijntje met zijn vader misbruikte om miljoenen te verdienen als bestuurslid bij een Oekraïens energiebedrijf, hoewel hij geen enkele werkervaring had in de energiesector. Hunter Biden kreeg deze 'baan' in 2014, kort na de door het Westen gesteunde Maidan-revolutie in Oekraïne.

Ook probeerde hij de relatie met zijn vader te gebruiken om lucratieve zakendeals te sluiten in China, waarover hij in een e-mail schreef: ‘die interessant zijn voor mij en mijn familie’. In één van die e-mails over Chinese deals, waarin wordt gesproken over het verdelen van de opbrengsten, wordt aan Joe Biden gerefereerd als 'the big guy'.

Naast informatie over corruptie van de Bidens, bevat de harde schijf foto’s, documenten en e-mails waaruit blijkt dat Hunter een leven leidde vol drugs en prostituees.

Onder het tapijt

Media, big tech en ‘de inlichtingengemeenschap’ besloten echter dat het publiek dit niet mocht weten en hielden het verhaal vakkundig buiten het zicht. Het startschot voor deze campagne werd gegeven door Politico-verslaggeefster Natasha Bertrand en tientallen voormalig medewerkers van inlichtingendiensten. Op 19 oktober 2020 publiceerde Bertrand het artikel Hunter Biden story is Russian disinfo, dozens of former intel officials say. Hierin citeert zij kieskeurig uit een open brief, die is opgesteld door de voormalig spionnen.

De groep schreef in hun brief dat zij zich zorgen maakten om een eerlijk verloop van de verkiezingen en dat zij vermoedden dat Rusland het proces wilde ondermijnen. Zij schreven onder meer dat de onthulling van de e-mails ‘alle klassieke kenmerken heeft van een Russische informatiecampagne’. En precies deze zin werd er uitgepikt door Bertrand.

Direct volgend op bovenstaande zin schreven de bezorgde ex-spionnen echter: “We willen benadrukken dat we niet weten of de e-mails, verstrekt aan de New York Post door President Trumps persoonlijke advocaat, Rudy Giuliani, echt zijn of niet; en dat we geen bewijs hebben van Russische betrokkenheid – alleen dat onze ervaring ons zeer achterdochtig maakt over significante betrokkenheid van de Russische regering in deze zaak.”

Het ontbreken van enige vorm van bewijs hield de gevestigde media – bakens van objectiviteit en nuance – echter niet tegen om eindeloos het mantra te herhalen dat de onthulling van de e-mails ‘alle klassieke kenmerken heeft van een Russische informatiecampagne’, zonder in te gaan op de inhoud van de e-mails en overige informatie op de laptop. Onderstaande video biedt een twintig minuten durende compilatie van liegende en misleidende media, die door velen ‘objectief en betrouwbaar’ worden genoemd:

Tijdens het tweede presidentiële debat met Trump herhaalde zelfs Joe Biden de leugen van een ‘Russisch complot’:

Big tech grijpt in

Twitter en Facebook – momenteel nobel strijdend tegen Russische desinformatie – gingen echter nog een stap verder.

In de weken voorafgaand aan de verkiezingen blokkeerde Twitter gedurende zestien dagen het account van de New York Post, de oudste krant van de Verenigde Staten. Maar dit was nog niet genoeg censuur voor Twitter. Het bedrijf maakte het onmogelijk voor gebruikers om de link naar het New York Post-artikel te delen. Zelfs het delen van de link in persoonlijke berichten leverde de volgende melding op: “We kunnen dit verzoek niet inwilligen, omdat deze link door Twitter of onze partners is aangemerkt als potentieel schadelijk.”

Het bedrijf rechtvaardigde dit beleid met het argument dat het ‘geen informatie wilde verspreiden die was verkregen zonder toestemming’. En dat is opmerkelijk, want Twitter zag in 2016 geen bezwaar in het delen van berichten over de belastingaangifte van Donald Trump, die zonder toestemming aan de New York Times was gegeven – een maand voor de presidentsverkiezingen.

Andy Stone is directeur communicatie bij Meta, het moederbedrijf van Facebook. Zijn Twitter-bio en LinkedIn-profiel laten zien dat hij professioneel verweven is met de Democratische Partij. Op 14 oktober, dezelfde dag als waarop de New York Post het eerste artikel publiceerde, kondigde hij in een tweet aan dat Facebook de verspreiding van het New York Post-artikel zou beperken op het platform: “Terwijl ik bewust niet naar de New York Post zal linken, wil ik duidelijk maken dat dit verhaal in aanmerking komt voor een factcheck door externe factcheckpartners van Facebook. In de tussentijd verminderen we de verspreiding ervan op ons platform.”

De wereld wacht echter nog op de factcheck van Facebook, want die kwam er nooit. Een factcheck zou namelijk uitwijzen dat het verhaal gewoon klopt en dat is natuurlijk moeilijk te verteren voor het bedrijf.

Authentiek

Al op 23 oktober 2020 bevestigde Tony Bobulinski, een zakenpartner van Hunter Biden, dat de e-mails authentiek waren. Journalist Ben Schreckinger interviewde voor zijn afgelopen september uitgekomen boek The Bidens: Inside the First Family’s Fifty-Year Rise to Power verschillende mensen die e-mails uit het archief van de Biden-laptop ook hadden ontvangen. Zij bevestigden dat deze woord voor woord overeenkwamen met de e-mails in hun eigen inbox. Journalist Glenn Greenwald presenteerde vergelijkbaar bewijs voor de authenticiteit van de e-mails.

Maar de gevestigde media deden niet eens een klein beetje hun best om te verifiëren of de informatie authentiek was of niet. En je hoeft echt geen raketgeleerde te zijn om te kunnen controleren of de e-mails op de laptop overeenkomen met de realiteit. Simpelweg je werk doen als journalist zou voldoende moeten zijn. Zoals Greenwald uitlegt, hoef je voor het verifiëren van een e-mailarchief alleen te controleren of bij ontvangende partijen hun persoonlijke inbox overeenkomt met het betwiste archief. En natuurlijk niet bij één enkel persoon, maar als bij een substantieel aantal mensen de gegevens overeenkomen, dan kun je er vrij zeker van zijn dat de informatie klopt.

Maar volgens deze ‘journalist’ van CNN was het niet haar taak om te controleren of de e-mails authentiek waren of niet:

Inhoud vermijden

Behalve dat journalisten geen moeite deden om te controleren of de e-mails authentiek waren of niet, deden zij er ook alles aan om de inhoud van de laptop vermijden. Zelfs in hun gefabriceerde context van ‘Russische desinformatie’ hadden ze best kunnen vermelden wat de belastende informatie precies inhield: “Die stomme Russen willen ons doen geloven dat de Biden-familie corrupt is en Hunter niet van de drugs en prostituees kan afblijven!” Maar nee, het ging alleen maar over ‘het Russische complot om de verkiezingen te beïnvloeden’ en de inhoud van de laptop werd vakkundig vermeden.

Missie geslaagd

Rechts-conservatieve media pikten het verhaal natuurlijk wel op en hun publiek was dan ook goed op de hoogte van de belastende informatie op de laptop. Maar veel Amerikanen vertrouwen voor hun informatievoorziening op verondersteld neutrale media, zoals de New York Times, Washington Post, CNN, CBS en NBC. Daar werd het verhaal echter compleet genegeerd, of terzijde geschoven als ‘Russische desinformatie’.

Voor die groep Amerikanen bleef het verhaal dan ook grotendeels buiten het zicht. Wanneer journalisten dit verhaal behandeld zouden hebben zoals je van onafhankelijke media mag verwachten, en het delen van het bericht niet onmogelijk werd gemaakt op sociale media, dan zou dat ongetwijfeld hebben geleid tot een andere verkiezingsuitslag. In sommige swing states bedroeg het verschil namelijk slechts enkele tienduizenden stemmen.

En met het gefabriceerde – maar twee jaar lang bewust opgedrongen – verhaal over ‘Trumps samenwerking met de Russen’ in het achterhoofd weet iedereen: als er een laptop was opgedoken van Trumps zoon, met daarop slechts één procent van het belastende materiaal dat er op de Biden-laptop staat, dan zou dat verhaal non-stop in het nieuws zijn geweest.

Het toegeven van de New York Times dat de gegevens op de laptop authentiek zijn, betekent bevestiging voor rechts-conservatief Amerika. Maar bij het links-progressief georiënteerde deel van de bevolking is de afkeer van Trump zo groot dat velen waarschijnlijk hun schouders zullen ophalen, omdat de vooringenomenheid van de media hen wel goed uitkomt. En dat is kwalijk, want dan gaan zij voorbij aan het feit dat onafhankelijke media en ruimte voor het vrije woord essentieel zijn voor een gezonde democratie.

Over stichting blckbx

Blckbx is een stichting zonder winstoogmerk die wordt gefinancierd door donaties van haar eigen publiek. Voor de mensen, door de mensen en met de mensen: dát is waar blckbx voor staat.

Hoewel we zorgdragen om de kosten zo minimaal te houden, zijn er toch doorlopende kosten om gedegen en professionele content te maken. Denk hierbij aan de techniek, de regie, de redactie, de webredactie en het onderhoud van de studio. Om de continuïteit van blckbx te waarborgen, hebben we daarom jouw hulp nodig.

Als je dit artikel waardeert en de urgentie van Nederlands grootste onafhankelijke nieuwsplatform inziet, dan nodigen we je van harte uit om ons te steunen. Alleen dankzij regelmatige donaties kunnen wij onafhankelijke content blijven produceren en onze reikwijdte vergroten, met als doel om de wereld beter te begrijpen. Voor de mensen, door de mensen en met steeds méér mensen.