Blijf ons steunen, zodat we met elkaar nóg meer impact kunnen maken
Steun blckbx.tv
Duizenden donateurs gingen je voor
Blijf ons steunen, zodat we met elkaar nóg meer impact kunnen maken
Duizenden donateurs gingen je voor
De strenge lockdown in Shanghai laat zien hoe idioot het idee van zero covid is. De zero-covidianen hier in het Westen zouden zich moeten schamen omdat ze pleiten voor zo'n krankzinnig en autoritair beleid, vindt Brendan O'Neill.
Het leek wel een scène uit een dystopische B-film. Boven een sombere, zwarte stad doemde in het holst van de nacht een drone op. Uit zijn luidspreker klonken monotone instructies aan de massa's mensen die opgesloten zaten in de flatgebouwen eronder. “Beheers het verlangen van de ziel naar vrijheid!,” zei de robotstem. “Doe het raam niet open en zing niet!”, zei de vreugdeloze vliegmachine. Toen kwamen de robothonden. Ze strompelden door verlaten straten en blaften bevelen naar bewoners die achter hun gordijnen ineengedoken zaten: “Draag een masker, was je handen, controleer je temperatuur.” Niemand durft ‘de bevelen van de hond te negeren,’ aldus een lokale krant.
Dit was natuurlijk geen B-film. Dit was geen slappe Hollywood-poging om Orwelliaans te doen. Nee, het was het echte leven, in een echte stad: Shanghai. De strenge lockdown van Shanghai heeft mensen over de hele wereld geschokt. Na een piek in omikronbesmettingen werden alle 25 miljoen inwoners van Shanghai gedwongen tot huisarrest. Vergeet het maar om een uurtje per dag buiten te sporten. Haal het ook uit je hoofd om even melk en brood te kopen bij de plaatselijke supermarkt – kleine vrijheden die wij relatief gelukkige Europeanen wel hadden tijdens die bizarre eerste lockdown van maart 2020. Nee, in Shanghai mogen mensen hun huizen helemaal niet meer uit. Nergens voor. Zelfs eten en water halen is een grote no no. In plaats daarvan worden essentiële zaken bij hen bezorgd door gemaskerde ‘sleutelwerkers’. Dit alles zorgt voor een gevoel dat deze stad het decor is geworden voor een aflevering van The Walking Dead.
Elk aspect van het leven van mensen wordt minutieus gecontroleerd. Het is hen verboden om hun voordeur uit te lopen. Straten en parken zijn no-go-zones geworden. coronatesten zijn verplicht. Groepen mensen worden in kolonne naar testlocaties geleid om te bepalen of ze besmet zijn. Wee degenen die positief testen: ze mogen zich niet in hun eigen huis isoleren, maar worden in plaats daarvan naar enorme quarantainecentra gestuurd, die naar verluidt overbezet zijn en kampen met tekorten aan voorraden. Het meest controversiële van alles is dat de autoriteiten van Shanghai hebben besloten om kinderen die positief testen te scheiden van hun ouders. Dit leidde tot ontzettend veel kritiek, wat niet verrassend is, dus het gezag sloot een compromis: als ouders óók positief testen, dan mogen ze zich bij hun kind voegen in een van de zwaar bewaakte quarantainecentra. Wow! Wat een compassie!
In het opgesloten Shanghai is het elke dag een strijd om te overleven. Bewoners melden dat ze bij het krieken van de dag opstaan om te kijken welke app voor het bezorgen van eten een opening heeft, want de meeste zijn overbelast. Mensen hebben geen basisvoedsel meer. Sommige gezinnen hebben maar genoeg voor één maaltijd per dag. Zoals was te verwachten, is er enorme publieke woede uitgebarsten. Dat is waarom die drone mensen waarschuwde om hun ramen niet te openen – omdat de opgesloten, voedselarme mensen van Shanghai het lef hadden om vanuit de ramen van hun appartement te schreeuwen: “We hebben geen eten om te eten! We sterven van de honger!”
Na de balkonprotesten en een sluimerende sfeer van opstand, hebben de autoriteiten van Shanghai aangekondigd dat ze hun krankzinnige lockdown gaan versoepelen. Maar niet veel. In buurten waar al twee weken geen positieve testen zijn geconstateerd, wordt ‘passende activiteit’ toegestaan. Dus als je het geluk hebt om in een covidvrije straat te wonen, krijg je speciale toestemming van de overheid om een wandeling door het park te maken. Dit klinkt allemaal extreem, en dat is het natuurlijk ook. Compleet huisarrest, gedwongen gezinsscheidingen, gebrek aan voedsel en water – dit zijn geen normale reacties op welk probleem dan ook, inclusief de verspreiding van een virus.
En laten we onszelf tegelijkertijd niet voor de gek houden dat de draconische lockdowns van China buitenaardse verschijnselen zijn. De harde waarheid is namelijk dat de Chinese Communistische Partij (CCP) niets anders doet dan de cultus van het covid-autoritarisme tot in het extreme doorvoeren. En die cultus heeft hier in het Westen net zoveel aanhangers als in China.
Als we eerlijk zijn, dan moeten we toegeven dat de huiveringwekkende boodschap van die drone in Shanghai – ‘Beheers het verlangen van de ziel naar vrijheid’ – ook de officieuze slogan was van onze lockdowns. Natuurlijk, er vlogen geen drones door de lucht die dat soort woorden brulden. En onze politici zijn niet zo grof dat ze zo'n zin zouden uitspreken tijdens een persconferentie. Maar net als die Chinese steden hebben we bijna alles opgeschort: burgerlijke vrijheid, democratie, het recht om te protesteren, het recht om elkaar op te zoeken, soms zelfs het recht om naar buiten te gaan – dit allemaal in naam van de bestrijding van covid. Het openbare leven en het privéleven werden ondergeschikt gemaakt aan de oorlog tegen een virus. In Europa schreeuwden drones niet naar ons, maar ze bespioneerden wel hondenuitlaters in de buitenlucht. Agenten verwijderden mensen uit parken en van stranden. Laten we onszelf niet op de borst kloppen vanwege China's gekke lockdowns, want we hebben het zelf ook gedaan.
Wat in China wordt nagestreefd, is de waanzinnige en hopeloze ideologie van ‘zero covid’. De waanzin in Shanghai is ‘China’s laatste poging om zero covid te bereiken’, zoals de New York Post schreef. En ook hier hebben we behoorlijk wat zero-covidianen: activistische academici, ‘experts’, volksgezondheidsfanaten en anderen die openlijk zeiden dat de samenleving moest worden gesloten totdat covid was geëlimineerd. Als ze hun zin hadden gekregen, zouden we nu net als Shanghai zijn en alles in de wacht zetten – van gezelligheid tot winkelen, onderwijs tot vrije tijd – bij het nastreven van die totaal onmogelijke taak: het wegvagen van covid.
Sommige experts prezen China inderdaad om zijn hevige reactie op covid. Toen eind 2021 werd onthuld dat de CCP een quarantainecentrum met 5.000 kamers had gebouwd, roemde de Duits-Britse wiskundige Christina Pagel het land omdat het ‘zijn covid-aanpak zeer serieus nam’. In het Verenigd Koninkrijk was er de beruchte epidemioloog Neil Ferguson, die zei dat hij en zijn mede-lockdown-promotors nooit hadden gedacht dat ze 'weg konden komen' met de buitengewone maatregelen die in China werden genomen aan het begin van de pandemie. Maar 'toen deed Italië het, en we realiseerden ons dat het wel kon'. We realiseerden ons dat we weg konden komen door de mensen van Groot-Brittannië aan te doen wat China zijn burgers al had aangedaan – dat is wat hij bedoelde.
Deze week, aan tafel bij Op1, benoemde viroloog Marion Koopmans vooral de effectiviteit van de Chinese aanpak: “Het heeft gewerkt in zoverre dat ze nauwelijks covid hebben gehad.” En tijdens hetzelfde gesprek negeerde China-correspondent Eva Rammeloo het leed dat de meedogenloze lockdown van Shanghai veroorzaakt en zei: “De mensen willen dat het [virus] de kop in wordt gedrukt. Ze willen niet versoepelen.” In Nederland maakte het inmiddels opgedoekte Red Team – een verzameling ‘experts’ die de overheid ongevraagd van adviezen voorzag aangaande het coronabeleid – zich ook hard voor een zero-covid-beleid.
Net als China gebruikten onze regeringen angst om de bevolking over te halen de lockdown-regels te gehoorzamen, straften ze mensen omdat ze naar buiten gingen en instrueerden ze ons, in iets politiek correcter jargon, om 'het verlangen van onze ziel naar vrijheid te beheersen'. Decennialang berispten onze politieke leiders China vanwege zijn autoritaire heerschappij. En toch, toen een gezondheidscrisis de wereld teisterde, kopieerden ze China. De ellende die Shanghai wordt aangedaan, bevestigt hoe schadelijk de cultus van zero covid kan zijn, en het is een grimmige herinnering dat alles opofferen voor de campagne tegen covid het leven van mensen op zijn kop zet en covid niet altijd onder controle krijgt – positieve testen blijven binnenstromen in Shanghai en elders in China. De bevolking van China zou hun heersers ter verantwoording moeten roepen, en dat zouden wij ook met die van ons moeten doen.
Geschreven door Brendan O’Neill, oorspronkelijk gepubliceerd op spiked en bewerkt door blckbx.
Blckbx is een stichting zonder winstoogmerk die wordt gefinancierd door donaties van haar eigen publiek. Voor de mensen, door de mensen en met de mensen: dát is waar blckbx voor staat.
Hoewel we ervoor zorgen dat we de kosten zo minimaal mogelijk houden, zijn er toch doorlopende kosten om gedegen en professionele content te maken. Denk hierbij aan de techniek, de regie, de redactie, de webredactie en het onderhoud van de studio. Om de continuïteit van blckbx te waarborgen, hebben we daarom jouw hulp nodig.
Als je dit artikel waardeert en de urgentie van Nederlands grootste onafhankelijke nieuwsplatform inziet, dan nodigen we je van harte uit om ons te steunen. Alleen dankzij regelmatige donaties kunnen wij onafhankelijke content blijven produceren en onze reikwijdte vergroten, met als doel om de wereld beter te begrijpen. Voor de mensen, door de mensen en met steeds méér mensen.
Reacties
Overdrijven de Chinezen met hun maatregelen of weten zij iets wat wij niet weten? Kent het Wuhan Institute of Virology een effect op lange termijn dat wij zelfs niet vermoeden? We moeten in onze westerse arrogantie niet onmiddellijk veronderstellen dat de anderen covidioten zijn.