Enorme koraalgroei Great Barrier Reef ondanks doemvoorspellingen

AIMS publiceerde deze week het jaaroverzicht waarin de fantastische conditie van het Great Barrier Reef – Groot Barrièrerif – beschreven wordt. Het Groot Barrièrerif (GBR) bestaat uit 2.900 individuele riffen en 900 eilanden die zich uitstrekken over 2600 kilometer. Het is gelegen in de Koraalzee, voor de kust van Queensland in Noord-Oost Australië.

De groei van het koraal zou heel goed nieuws moeten zijn voor milieuactivisten, maar vreemd genoeg wordt het bericht vooral gebagatelliseerd in de mainstream media. De ondergang van 's werelds koraalriffen is lange tijd een van de belangrijkste schrikbeelden geweest voor de promotors van Net Zero.

Nog in oktober 2020 berichtte de BBC over het feit dat het Groot Barrièrerif de helft van zijn koraal zou verliezen. The Guardian was een van de eersten die het doembeeld van het koraal aan het rollen bracht toen George Monbiot zijn lezers in 1999 vertelde dat de ‘dreigende totale vernietiging van de koraalriffen van de wereld geen paniekverhaal is’. Dit jaar wees de krant weliswaar op de recente recordgroei maar voegde eraan toe dat ‘opwarming van de aarde het herstel in gevaar zou kunnen brengen’.

Het idee dat door de opwarming van de aarde koralen zullen afsterven, mist iedere wetenschappelijke onderbouwing. Tropisch koraal, dat nauw verwant is aan zijn neefje de kwal, gedijt in wateren tussen 24°C en 32°C. Het heeft een groot aanpassingsvermogen, maar lijkt een hekel te hebben aan plotselinge temperatuursveranderingen, die vaak worden veroorzaakt door natuurlijke weersschommelingen zoals El Niño-gebeurtenissen. Zoals blijkt uit de meest recente resultaten van het AIMS-onderzoek, herstelt koraal zich snel wanneer de normale plaatselijke omstandigheden terugkeren. In feite groeit koraal vaak sneller in warmere wateren in de buurt van de evenaar dan in bij het Great Barrier Reef (GBR). De grote leugen van de agitprop is dat geringe veranderingen van de zeewatertemperatuur op lange termijn het koraal zullen uitroeien, maar het wetenschappelijke bewijsmateriaal wijst anders uit.

De opzienbarende groei is duidelijk te zien in de bovenstaande grafiek voor het noordelijke rif. Het herstel zou zich hebben doorgezet na een ‘periode van cumulatieve verstoringen’ van 2014 tot 2020. Slechts drie van de 24 riffen die in de afgelopen twee jaar zijn onderzocht, hadden een verminderde bedekking van hard koraal. De grootste verstoring ontstond natuurlijk rond 2016 en werd veroorzaakt door een krachtige, en natuurlijke, El Niño Pacific oscillatie die de omringende oceaantemperaturen snel deed stijgen met tot 3°C. Plotselinge opwarming maakt het koraal bang en het drijft symbiotische algen uit in een proces dat algemeen bekend staat als bleken. Zoals we kunnen zien, wordt dit snel ongedaan gemaakt wanneer de zeewatertemperatuur stabiliseert. Koralen bestaan, in een of andere vorm, al 500 miljoen jaar. Waarschijnlijk gaat dit natuurlijke proces zo ver terug, tot het ontstaan van het leven zoals wij dat op aarde kennen.

In het centrale rif waren de dalingen in 2012 en 2016 te wijten aan natuurlijke gebeurtenissen, namelijk cycloon Yasi in 2012 en El Niño in 2016. El Niño leidde tot verbleking rond 2019 en de situatie werd er niet beter op door uitbraken van aanvallen van de doornkroonzeester. Sindsdien is de groei spectaculair. Vorig jaar steeg de bedekking van hard koraal tot 33%, naar verluidt het hoogste voor deze regio. In de afgelopen twee jaar is de bedekking met hard koraal op slechts vier riffen afgenomen en op de meeste andere riffen toegenomen.

Het zuidelijke deel van de GBR heeft over het algemeen de hoogste koraalbedekking vertoond, maar volgens de AIMS is dit deel het meest ‘dynamisch’ geweest in de 36-jarige geschiedenis van het onderzoek. De laatste jaren is er een goede groei na de El Niño-plunderingen van 2016, maar er zijn ook grote aanvallen door zeesterren geweest. AIMS merkt op dat veel zuidelijke riffen een hoge koraalbedekking hebben, maar dat zeesterren sommige gebieden blijven decimeren.

Over het algemeen lijkt het GBR in uitstekende vorm te verkeren. De AIMS merkt op dat in de noordelijke en centrale regio's de bedekking met hard koraal respectievelijk 36 procent en 33 procent bedraagt. Riffen bestaan uit veel meer dan alleen hard koraal en bevatten naast sponzen en algen ook een verscheidenheid aan andere soorten. De AIMS definieert 30-50 procent als een ‘hoge waarde’, gebaseerd op historische overzichten.

Niettemin is koraal nog steeds een te waardevol wapen in de groene agenda om lichtzinnig terzijde te worden geschoven. Ondanks het feit dat de AIMS enkele verbluffende omkeringen van de recente natuurlijke achteruitgang van het koraal benadrukt, lijkt zij vast te houden aan het trendy apocalyptische verhaal. "De voorspelde gevolgen van de klimaatverandering, waaronder frequentere en intensere massale verbleking van koralen, zijn nu een hedendaagse realiteit. Tegelijkertijd kunnen chronische stressfactoren zoals hoge troebelheid, stijgende oceaantemperaturen en veranderende oceaanchemie allemaal een negatieve invloed hebben op de mate van herstel, terwijl frequentere acute verstoringen betekenen dat de intervallen voor herstel korter worden," concludeert het rapport.

Voor wat het waard is, mijn eigen voorgevoel zegt dat de kleine beestjes er over 500 miljoen jaar nog steeds zullen zijn, misschien wel langer.

Chris Morrison is de milieu-redacteur van de Daily Sceptic