Opinie: Waarom mag een lustig over pedofilie schrijvende auteur dichten voor de Kinderboekenweek?

Oorspronkelijk gepubliceerd op Reactionair.nl.

Daags nadat dit artikel verscheen op Reactionair.nl, ontstond er op sociale media verzet tegen de keuze voor Lammers als schrijver voor de Kinderboekenweek. Op de Wikipedia-pagina van Lammers voegde iemand donderdagavond informatie toe over deze controverse. Een andere gebruiker maakte deze bewerking echter snel ongedaan en vergrendelde de pagina een week voor verdere bewerkingen.

Lammers zelf schrapte donderdag het verhaal ‘Trainer’ – waarin hij beeldend schrijft over seks tussen een man en een jongen van niet ouder dan twaalf jaar (zie hieronder) – stilletjes van zijn website. De CPNB deed aan damage control en verwijderde dezelfde dag alle negatieve reacties onder de Instagram-posts over de Kinderboekenweek.

Kinderen en seksualiteit

Wie is deze schrijver, die door de Nederlandse culturele sector wordt gepromoot voor de allerjongste kinderen? Pim Lammers werd geboren op 2 oktober 1993 en studeerde politicologie en Nederlandse taal en cultuur aan de Universiteit van Amsterdam. Hij schrijft boeken voor volwassen én kinderen, en kreeg specifiek voor zijn kinderboeken tal van prijzen uitgereikt door het subsidie-gestookte wereldje van literair Nederland. Kinderen en seksualiteit vormen de rode draad in het werk van Lammers. Zo schreef hij ‘De boer en de dierenarts’ (4+), waarin twee mannen verliefd worden op elkaar, en ‘Het lammetje dat een varken is’ (4+) over transseksualiteit, voor kinderen.

Gezien de grote hoeveelheid staatsgesteunde LHBTIQI+-propaganda die in onze basisscholen wordt uitgerold, is het niet verrassend dat men kiest voor Lammers, gelet op zijn kinderboekenoeuvre. In april 2022 publiceerde Reactionair.nl een artikel over de campagnes van het COC in het Nederlandse basisonderwijs. In dat stuk wordt de promotie van Lammers’ boekjes voor Paarse Vrijdag belicht en valt te lezen:

“Wanneer je op internet zoekt op Pim Lammers, komen twee onderwerpen zeer sterk naar voren als interesses van deze homoseksuele schrijver, namelijk kinderen en seks. En niet zomaar seks, nee, seks die men toch wel veilig mag classificeren als extreem. Zo schrijft Lammers over zijn deelnames aan homoseksuele groepsseks, aan seks in gaysauna’s en in darkrooms.” 

Extreme losbandigheid

Een korte zoektocht op internet leverde toen een viezig plaatje op: Lammers schrijft kinderboeken voor de allerjongsten, maar is ook homo-activist, zelf homoseksueel, en schrijft voor volwassenen openlijk over zijn extreme losbandigheid. Lammers lijkt trots op zijn seksuele uitspattingen en wijdt een aanzienlijk deel van zijn oeuvre aan bloemrijke omschrijvingen van al dan niet gefantaseerde homoseks in groepen én met minderjarigen. Als een heuse schrijver maakt hij daarbij dankbaar gebruikt van de schat aan bijvoeglijk naamwoorden die het Nederlands rijk is, om de lezer nóg gedetailleerder de seksuele daden te laten inbeelden:

“We dansen tussen youngsters en mannen die van youngsters houden.”

“De darkroom lijkt op de darkrooms waar ik uit nieuwsgierigheid weleens ben geweest: erg donker en overal hoekjes en hokjes om je te verstoppen – of om seks te hebben. Deze darkroom is alleen een stuk groter. Drukker ook. Overal wordt gezoend, gepijpt en geneukt. Vaak in duo’s, soms in groepjes van drie, vier, vijf.”

“Onze kus duurt alleen niet lang, de jongens dringen zich weer op. Handen lijken overal vandaan te komen, ze halen mijn half stijve pik uit mijn broek. Ik voel ook aan hun pikken, zij zijn allebei keihard.”

“… ik val op jonger, kleiner en glad.”

“In het darkroomgedeelte zijn talloze hokjes en een doolhof, een écht doolhof. Maar de geur van poppers en anale seks is daar iets te sterk, dus we blijven er een beetje uit de buurt.”

Paarse Vrijdag

Voor Paarse Vrijdag raadt het COC Lammers’ boek ‘Het lammetje dat een varken is’ aan, ‘waarmee hij de ervaring van een transgender persoon op een laagdrempelige manier invoelbaar en begrijpelijk maakte voor de jongsten’. Dit boek over transseksualiteit wordt aanbevolen voor kinderen vanaf vier jaar oud. Saillant detail is dat Lammers voor dit boek de ‘Boer Boris Premie’ kreeg van schrijver Ted van Lieshout. Van Lieshout is eveneens schrijver van boeken voor kinderen én volwassenen, die voor een aanzienlijk deel pedofilie als thema hebben, zoals uit onderstaande NRC-artikelen blijkt.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Pedofiele fictie

Op zijn eigen website publiceert Lammers trots een selectie werken voor volwassenen en kinderen, waarvan er sommige eerder elders gepubliceerd werden. Schokkend is het fictieve verhaal 'Trainer' over seks tussen een volwassen voetbaltrainer en een jongen van basisschoolleeftijd; een D-pupil bij de voetbaljunioren, dus niet ouder dan twaalf jaar. Zoals gezegd heeft Lammers dit verhaal donderdag verwijderd, maar met de Way Back Machine is alles terug te vinden. Het stuk is kleurrijk geschreven, vol beeldende taal, en is duidelijk bedoeld om de lezer te verleiden mee te gaan in deze fantasie van seksueel misbruik tussen man en kind:

“Voorzichtig schuift hij over de bank tot zijn been dat van de trainer raakt. Het been zit verstopt onder donkere, krullerige haartjes tot daar waar een korte trainingsbroek ze bedekt.

Hij kijkt opzij, naar de toeschouwers. Bijna iedereen uit zijn team heeft zijn vader of moeder meegenomen, goedkeurend kijken ze naar hun kind. Niemand ziet de reservebank. Toch zet Jasper zijn voet op de bank, het opgetrokken been als muur tussen hen en het publiek. Met zijn vingertoppen maakt de trainer achtjes over het bovenbeen van Jasper, die zijn hoofd op zijn knie legt en zijn ogen dichtdoet.

De ouders roepen. De hand laat even los om te klappen, maar blijft niet lang weg. Hij landt precies op de grens tussen huid en broekje. Jasper zakt iets onderuit. De hand doet wat hij wil en belandt in het midden van de warme stof van Jaspers sportbroekje. Als er nu wordt gescoord, zal hij het voelen.

De trainer schrikt niet, trekt zijn hand ook niet terug maar maakt van de zachte kneep een ritmisch bewegen. Een warm gevoel trekt kruipend door Jaspers lichaam.

Een tweede vinger verdwijnt verkennend onder de onderbroekrand. De vingers strelen de huid onder de stof, langzaam voelen ze aan de paar haartjes op Jaspers onderbuik.”

Ook het gedicht ‘Mannen’ gaat over seksueel misbruik tussen mannen en kind:

“Als mijn ouders slapen klik ik mannen aan. Buurmannen, leraren, trainers, vaders.

Terug in bed verzin ik vingers, verkracht met fantasieën, val, nog niet uit schuld ontheven, in slaap.

Afgesproken plek, afgesproken jas – dus ik ga mee.

Hij voelt hoe ver hij nog kan gaan en dwingt het bed toch groter, groter, groter.”

In de dichtbundel ‘Ik denk dat ik ontvoerd ben’ dicht Lammers over ‘Tante Ben’, een man die verkleed als vrouw zijn neefje vertelt over zijn pronouns. Een ander gedicht gaat over een opa die op de rug van kleinkind kriebelt (‘fijn he’), maar daar dan toch een seksuele draai geeft: ‘vindt maar een mooie jongen om te kriebelen’. In dezelfde bundel wijdt Lammers een gedicht aan een jongen in groep 8 die verliefd is op ‘Meester Jasper’.

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Vragen

Lammers’ obsessie met seksualiteit en kinderen is zo groot dat in een interview met winq.nl niet minder dan vier van de vijf door hem genoemde boekentips met dat thema te maken hebben. Helaas heeft Lammers zijn account op Twitter onlangs gedeactiveerd, dus daar kunnen we hem over dit alles niet meer bevragen. Het bovenstaande roept echter wel een aantal prangende vragen op, die gericht zijn aan de organisaties die het werk van Lammers voor kinderen promoten en niet onbeantwoord mogen blijven:

1. Waarom promoten onder andere Vlaamse Auteursvereniging (VAV), Groep Algemene Uitgevers (GAU) en Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (CPNB) het werk van Lammers?
2. Zijn deze organisaties bekend met de openlijke pedofiele fictieverhalen en gedichten van Lammers?
3. Zijn genoemde organisaties van mening dat een man die trots getuigt van darkroom-groepsseks onder invloed van drugs, en bloemrijk fantaseert over seks tussen volwassenen en kinderen geschikt is als schrijver voor kinderboeken?
4. Zijn genoemde organisaties van mening dat het werk van Lammers in het licht van hierboven genoemde seksuele perversies en pedofiele misbruikfantasieën nog verdere promotie behoeft?
5. Houdt de stichting CPNB vast aan Lammers als schrijver voor de Kinderboekenweek 2023?

Los van bovenstaande vragen die specifiek gaan over het werk van Lammers, en die gericht zijn aan de organisaties die deze dubieuze persoon als kinderboekenschrijver promoten, moeten wij onszelf ook bevragen. De vragen die wij onszelf moeten stellen zijn zelfkritisch, algemener van aard, en betreft onze cultuur en onze instituties. Ik wil een voorschot nemen op deze vragen, maar ik zie de vragen graag aangevuld en in het publieke domein gesteld:

1. Hoe is te verklaren dat het hebben van pedofiele gedachten sinds een aantal jaar in toenemende mate een kwestie van durf en trots in plaats van schaamte is geworden?
2. Is er een verband tussen de recente gepoogde emancipatie van pedofilie en de emancipatie van de homofilie sinds de jaren ’60?
3. Wat zegt het over onze cultuur wanneer mannen als Lammers zich zorgeloos in basisscholen kunnen begeven om onze kinderen wegwijs te maken op het gebied van seks?
4. Hoe kan het dat juist personen met schadelijke en ziekelijke fantasieën als Lammers en Van Lieshout door onze culturele elite worden gepromoot als schrijvers – en dus indoctrinators – voor kinderen?
5. Wat is de intentie van de overheid met het subsidiëren van organisaties die onze kinderen met een ongekende gretigheid willen ‘leren’ over seks en seksuele diversiteit?
6. Is er een verband tussen de verheffing van het zelfstandige individu in onze liberale cultuur, en de mogelijke breuken tussen ouder en kind als gevolg van indoctrinatie met ultraliberale ideeën over transgenderisme?